Koffer

Ik heb mijn koffer nog niet, maar Nicole had van haar moeder gehoord dat je de kosten die je moet maken omdat je koffer er niet is, vergoed kunt krijgen van de KLM. Aangezien ik in mijn handbagage alleen handdoeken, broeken en een tandenborstel heb, heb ik voorlopig maar een paar shirts en onderbroeken gekocht. Ik heb hier dus in ieder geval wel van geleerd dat je in je handbagage eigenlijk spullen moet doen die je de eerste paar dagen nodig hebt. Als je koffer dan niet met je vlucht meekomt, dan heb je voorlopig genoeg aan je handbagage. Vrijdagochtend kreeg ik een mail met een referentiecode waarmee ik kon zien welke koffers ze aan het zoeken waren die op mijn naam stonden en of ze die al gevonden hadden. Toen ik hiernaar ging kijken bleek dat ze alleen naar de koffer van Nicole aan het zoeken waren en dat alleen haar gegevens werden gebruikt. Die middag heb ik naar de KLM gebeld om te vragen of ze ook naar mijn koffer aan het zoeken waren. De man van de KLM zei dat er op mijn naam geen formulier was ingevuld en dat ze mijn koffer dus niet naar mijn adres konden brengen. Ik vroeg of hij wel kon zien waar mijn koffer was als ik hem het nummer gaf wat op mijn bagagekaartje stond. Hij vertelde mij dat mijn koffer op dit moment op het vliegveld van Manchester was, maar dat ze hem niet naar mijn adres konden sturen omdat ik geen formulier had ingevuld. Ik wilde gewoon heel graag mijn koffer hebben dus wou direct naar Manchester gaan om mijn koffer op te halen. Ik ging naar Sue Baker toe, dit is een vrouw van de universiteit die onder andere de pick-up service regelt, ik vroeg of er vandaag nog iemand van de universiteit naar het vliegveld ging om studenten op te halen en of ik misschien meekon omdat mijn koffer daar was. Ik had een "Nederlands antwoord" verwacht als "Nee, dan moet je de trein nemen" of iets dergelijks, maar tot mijn verbazing reageerde Sue ontzettend aardig en gaf me meteen het schema van de pick-up service. Ik mocht zelf uitkiezen wanneer ik meeging. Ze vroeg me ook hoe ik erachter was gekomen dat mijn koffer in Manchester was, ze had namelijk vaker meegemaakt dat er een koffer kwijt was en dat er iets fout was gegaan met het formulier en ze wist dat het best lastig kon zijn om deze weer snel terug te krijgen. Aangezien er vandaag niemand meer naar het vliegveld ging besloot ik om morgenochtend om 8 uur mee te gaan, dan had ik nog genoeg tijd om mijn koffer op te halen. Een ander Nederlands meisje dat aan de universiteit studeerde kwam naar me toe en zei dat ze een tijdje op een vliegveld had gewerkt en dat ik ook online nog een formulier in kon vullen, dan konden ze mijn koffer alsnog komen brengen. Helaas kon ik online maar voor een beperkt aantal vliegvelden een formulier invullen en Manchester zat daar niet bij. Ik besloot nog een keer naar de KLM te bellen om te controleren of mijn koffer echt in Manchester was. Dit keer kreeg ik een vrouw een de lijn die mijn vertelde dat mijn koffer nog in Amsterdam was en dat ik online een formulier in moest vullen omdat ze mijn koffer anders niet naar Engeland konden sturen. Ik vertelde haar dat dat niet kon voor het vliegveld van Manchester. Dan kon ik op het vliegveld een formulier invullen, vertelde ze me. Ik besloot de volgende morgen toch maar gewoon naar Manchester te gaan om dan een formulier in te vullen. 

De volgende ochtend ging ik, samen met een twee mensen van de pick-up service, naar het vliegveld van Manchester. Zei zeiden dat ik waarschijnlijk wel nog een tijdje moest wachten als ik het formulier had ingevuld omdat ze eerst alle studenten moesten ophalen en dat we daarna pas terug zouden gaan. Dat maakte mij niet uit, ik was allang blij als ik een formulier kon invullen zodat ik wist dat mijn koffer eraan zou komen. Toen ik bij de informatiebalie van het vliegveld vroeg naar een formulier vertelden ze mij dat ik met de telefoon tegenover de informatiebalie naar het nummer 12904 moest bellen omdat zij over de bagage gingen. De man die de telefoon opnam vertelde me dat ze het heel druk hadden omdat er op het moment heel veel bagage was kwijtgeraakt. Ze kwamen mij zo snel mogelijk een formulier brengen, dat zou ongeveer 40 minuten duren. Na een uur wachten zei een vrouw van de informatiebalie tegen me dat ik beter naar de KLM servicebalie kon gaan. Bij de KLM servicebalie vertelden ze me dat ik naar de informatiebalie moest gaan, bij de informatiebalie vertelden ze me dat ik naar het nummer 12904 moest bellen en aan de telefoon zeiden ze dat ik naar de KLM servicebalie moest gaan. Nadat ik op deze manier een paar rondjes was gelopen, trof ik bij de KLM servicebalie eindelijk een vrouw die mij vertelde dat ik over 1,5 uur terug moest komen omdat er op dit moment veel vermiste koffers aankwamen op het vliegveld en over 1,5 uur kon ze zien of mijn koffer daarbij zat, mocht dat niet het geval zijn dan kon ik alsnog een formulier invullen. Ik belde een van de twee mensen van de pick-up service om te vertellen dat ik 1,5 uur moest wachten. Ze vertelde me dat dat geen probleem was omdat er die middag nog andere mensen van de pick-up service naar het vliegveld kwamen waar ik weer mee terug kon rijden. Na 1,5 te hebben gewacht ging ik weer naar de KLM servicebalie om te vragen of ze al konden zien of mijn koffer er was. Er waren nu andere mensen bij de servicebalie die mij vertelden dat zij dat niet konden zien omdat zij niet over de bagage gaan maar over de passagiers, ik moest naar de informatiebalie gaan om te vragen wat ik nu moest doen. Toen zakte te moed me even in de schoenen, ik was al 4 uur bezig met het vragen naar een formulier en iedereen verwees me naar iemand anders omdat niemand me kon helpen. Bij de informatiebalie vertelden ze me uiteraard weer dat ik naar het nummer 12904 moest bellen. Nadat de man aan de telefoon me weer vertelde dat ik naar de KLM servicebalie moest gaan vertelde ik dat ik dat al een paar keer gedaan had, maar dat ik net pas te horen kreeg dat zij helemaal niet over bagage gaan dus dat het geen zin had om daar weer heen te gaan. Gelukkig zei deze man dat hij even naar me toe zou komen om me verder te helpen. Toen de man bij mij was kwam hij aan met een formulier waarop instructies stonden hoe ik online een formulier kon invullen. Ik zei dat ik dat had geprobeerd, maar dat dat niet kon voor Manchester. Toen hij me vertelde dat dat wel gewoon moest lukken vroeg ik of we het dan samen konden doen, dan kon hij zien dat het niet werkte en hopelijk zou hij dan eindelijk een formulier voor me halen. Hij vroeg om mijn bagagekaartje en mijn boardingcard en zei dat hij even ergens voor me ging kijken en dat hij over een paar minuten terug zou komen. Ik hoopte dat hij nu eindelijk met een formulier terug zou komen, het was ondertussen half 2 en ik was voor mijn gevoel nog amper opgeschoten in de 4,5 uur dat ik op het vliegveld was. Toen de man terug kwam kon ik mijn ogen bijna niet geloven. HIJ HAD MIJN KOFFER BIJ ZICH!! Eindelijk! Hij was dus toch op in Manchester! Nadat ik de man heel vaak had bedankt ;), belde ik Sue Baker op om te zeggen dat ik eindelijk mijn koffer had. Ze was heel blij voor me en zei dat ik naar terminal 2 kon gaan, daar was nog iemand van de pick-up service die mij mee terug kon nemen naar The Green. Ik stuurde meteen een berichtje naar mijn ouders en Nicole om te zeggen dat ik mijn koffer had, zij waren ook erg blij voor me. Ik moest nog wel even wachten tot ik met de pick-up service mee terug kon omdat er nog wat studenten opgehaald moesten worden, maar dat maakte mij allemaal niet meer uit, ik kon alleen maar blij zijn dat ik eindelijk mijn koffer had. Gelukkig was de man van de pick-up service heel aardig en heb ik nog een hele tijd met hem gepraat. Toen ik om half 5 eindelijk weer in mijn appartement was kon ik eindelijk mijn koffer uitpakken en mij helemaal thuis voelen in mijn appartement. Ik was blij dat ik me eindelijk geen zorgen meer hoefde te maken over mijn koffer.